ตะขบแก้หวัด

ขอขอบคุณภาพปะกอบจากแฟ้มภาพกูเกิล

ตอนเรียนชั้นปฐมอยู่ที่บ้านย่า  มุมของสนามฟุตบอลของโรงเรียนจะมีต้นตะขบอยู่หนึ่งต้น  ผลออกมาดกมากมาย  นักเรียนชอบไปปีนเก็บ หนึ่งในนั้นก็เรานี่แหละ  เจ้าแม่ตะขบ  เก็บกินยังไม่พอนะ  เอาใส่กระเป๋าไปฝากนกเอี้ยงที่ปู่เลี้ยงไว้ที่บ้านด้วย

วันไหนอากาศดีๆ ครูจะพามานั่งเรียนใต้ต้นตะขบ  ครูก็สอนไป เด็กก็นั่งมองหาลูกตะขบสุกๆ  ไม่ได้เป็นตาเรียนกันละ  พอได้ยินเสียงกริ่งดัง ก็รีบแย่งกันปีนเก็บลูกตะขบ  คนไหนเร็วก็ได้กิน  คนไหนช้าก็หน้าหงิกหน้างอ  ยืนแช่งไอ้คนที่แย่งเก็บอยู่โคนต้น  มีความสุขไปอีกแบบตามแบบเด็ก

ครูเคยบอกว่าตะขบมันเป็นยา กินได้อ่ะดี  แล้วครูก็เล่าว่าเปลือกกับต้นของมันมีรสฝาด เป็นยาระบาย เพราะมีสารพวก Mucilage มาก  ส่วนใบของมันมีรสฝาด ใช้ในการขับเหงื่อ ดอกของมันแก้ปวดศีรษะ แก้หวัด ปวดเกร็งในทางเดินอาหาร ลดไข้ ครูบอกถ้าเอาไปต้มรวมกับสมุนไพรอื่น ๆ เอาน้ำดื่มเป็นยาขับระดู และแก้โรคตับอักเสบ ผล รสหวานเย็น มีกลิ่นหอมบำรุงกำลัง ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ