สมัยที่ยังอยู่เมืองไทยตอนเด็กๆ พอไม่สบายย่าก็จะให้ไปเด็ดต้นหญ้ามากินกับเกลือ ไม่รู้เลยว่ามันเป็นยา รู้แต่กินแล้วหาย เค้าเรียกใบอะไรหว่า ต้นเหมือนหญ้ามีหลายแฉก กินแก้ร้อนใน ได้ผลยิ่งกว่าป้ายยาแผนปัจจุบัน
มีอยู่ครั้งหนึ่งเป็นลมพิษขึ้นเต็มตัว ก็ยัง งง ว่าทำไมไม่มีใครพาเราไปหาหมอ เลยไปฟ้องย่า ย่าก็บ่นจะไปหาทำไมหมอมียาอยู่กับบ้าน แล้วแกก็เดินไปเอาใบเสลดพังพอน ( เขียนแบบนี้ป่าวเนี่ย ) มาผสมเหล้าขาวทาทั้งตัว ตุ่มหายไปแต่กลิ่นเหล้าขาวมันยังอยู่กับเราไปหลายวัน ยังดีที่เป็นช่วงโรงเรียนปิด เพราะขนาดแมวที่บ้านมันยังไม่ยอมให้จับ เข้าไปหามันปุ๊บมันหนีทันที กว่ากลิ่นเหล้าจะหายก็ไม่มีใครคบไปสองสามวัน
พอมาอยู่ฝรั่งเศส เป็นอะไรที ก็เข้าคลีนิคอย่างเดียว เกิดอาการเซ็ง นี่โชคดีพี่นุชเอาว่านหางจระเข้มาให้ แต่ไม่รู้เมื่อไรมันจะโตใช้งานได้สักที ดูมันผอมแห้งแรงน้อยพิกล เห็นแล้วไม่กล้าไปยุ่งกับมันเอาซะเลย
ตอนเป็นเด็กพ่อปลูกไว้ ก้านใหญ่เท่าฝ่ามือเรา พ่อก็เอาเนื้อมันต้มน้ำตาลให้เรากิน แทนขนมหวาน อร่อยมากมาย บ้านใครมีเยอะๆ ลองทำดูนะ ถ้าใจดีก็ส่งมาให้เราบ้าง จะขอบคุณอย่างแรง
ตอนนี้เวลาไม่สบายก็นั่งสมาธิลูกเดียว ได้ผลนะ ออกมาจากสมาธิเบาตัวสบาย หายจากไมเกรนมาได้ก็เพราะนั่งสมาธินี่แหละ กินยาหมอแผนปัจจุบันจนฉี่เป็นกลิ่นยา มันระงับได้ไม่กี่ชั่วโมงเดี๋ยวก็เป็นใหม่
พูดถึงเรื่องยา ตอนนี้ลองทำน้ำหมักสมุนไพร ยังไม่ได้ลองกินเพราะเพิ่งจะเริ่มทำ รอดูผลงานตัวเอง ดีไม่ดีอย่างไรจะรายงานให้ทราบหลังทดลองกินนะจ๊ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น