 |
| ขอขอบคุณภาพประกอบจากแฟ้มภาพกูเกิล |
พอปู่เดินผ่าน มันก็เรียกปู่ "พ่อจ๋าหิวแล้ว" ปู่ก็ไปเอาฝรั่งขี้นกให้มันกิน มันก็ไม่กิน มันก็เอาหัวตัวเอง ดันลูกฝรั่งเอาไปไว้ใกล้ๆกล้วยที่ย่าให้ แต่มันไม่กิน เรานอนทำการบ้านอยู่หน้าประตู ข้างๆกรงมันนั่นแหละ พอพ่อเราเดินมามันก็เรียกพ่อเราอีก "หิวโว้ย หิวโว้ย" พ่อเราบอกมัน "กล้วยก็มี ฝรั่งก็มีทำไมมรึงไม่กิน" แล้วพ่อก็ยืนดูมันอยู่ตรงกรง
เอี้ยงมันก็ยืนมองหน้าพ่อ พ่อกับลุงหน้าคล้ายกันมาก เอี้ยงมันเอียงหัวเอียงซ้ายขวามองหน้าพ่อ พ่อเราถามมันว่า "ไม่สบายเหรอลูก" เราก็นึกว่าถามเรา เราบอก "เปล่าหนูไม่ได้เป็นอะไร" พ่อบอก "ถามนกไม่ได้ถามคน" แล้วพ่อก็หัวเราะ แต่เอี้ยงมันตั้งใจฟังมากนะที่พ่อพูดกับเรา
 |
| ขอขอบคุณภาพประกอบจากแฟ้มภาพกูเกิล |
สักพักลุงกลับมาจากสวน ผิวปากมาตั้งแต่ประตูหน้าบ้าน เอี้ยงมันพอเห็นลุงเท่านั้นแหละ มันทำท่าดีใจมากมาย เพราะลุงเค้าจะชอบนั่งคุยกับมันทั้งวัน สอนมันพูด สอนมันร้องเพลง ป้อนอาหารมัน จนมันไม่ยอมกินเอง ต้องถือให้มันกิน เวลาลุงไม่อยู่บ้าน มันก็จะรอลุงกลับแบบนี้ทุกวัน ใครให้อะไรกิน มันจะไม่กิน จะเอาหัวดันๆไปกองไว้รอลุงมาป้อนมัน
ลุงเราก็เหลือเกินอ่ะ เจอหน้านกก็ถามนก "กินอะไรรึยัง คิดถึงพี่ทิดมั้ย" เอี้ยงมันไม่ตอบหรอก แต่ป้าสะใภ้เรา เค้านั่งทำกับข้าวอยู่ในครัว ได้ยินที่ลุงถาม ก็นึกว่าลุงถามตัวเองมั้ง ป้าบอก "วันนี้เป็นอะไรปากหวานจัง หิวใช่มั้ยที่ถามน่ะ กำลังแกงส้มปลาจะเสร็จแล้วจ่ะ"
เอี้ยงมันได้ยินเสียงป้า มันก็พูดแทรกขึ้นมาบอก "ถามนกไม่ได้ถามคน ถามนกไม่ได้ถามคน" แล้วมันก็หัวเราะ เรากับพ่อยืนอยู่ตรงนั้นก็ขำกลิ้งเลยดิ ประโยคเดียวกับที่พ่อบอกเราเด๊ะเลย ถึงว่าทำไมตอนพ่อพูด เอี้ยงมันตั้งใจฟังจัง
 |
| ขอขอบคุณภาพประกอบจากแฟ้มภาพกูเกิล |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น